Gra komputerowa może być kwalifikowana jako utwór multimedialny, który łączy ze sobą wiele elementów, np. kod źródłowy, grafikę i muzykę, w jednolitą całość. Co istotne, wszystkie one podlegają ochronie prawnoautorskiej. Dlatego odpowiednie zabezpieczenie i uregulowanie praw własności intelektualnej w umowie zawartej pomiędzy osobami współpracującymi a studiem jest dla branży gamedev zagadnieniem kluczowym.
Własność praw autorskich
W wielu przypadkach deweloperzy współpracują w oparciu o umowę B2B. Jest to umowa o świadczenie usług zawarta pomiędzy dwoma niezależnymi przedsiębiorcami. Taki rodzaj umowy jest wybierany ze względu na swoją elastyczność i możliwość dowolnego kształtowania stosunków w branży na linii studio – programista. Z perspektywy prawa autorskiego istotne jest, że przy współpracy B2B nie znajdą zastosowania przepisy prawa autorskiego dotyczące utworów pracowniczych. Odmiennie jest w przypadku umowy o pracę, gdzie pracodawca z mocy prawa nabywa autorskie prawa majątkowe od pracownika. Natomiast w przypadku umów cywilnoprawnych, w tym współpracy B2B, konieczne jest określenie warunków, na jakich nabywane są majątkowe prawa autorskie oraz inne uprawnienia związane z utworem stworzonym przez takiego współpracownika.
Programista świadczący usługi dla studia, np. w zakresie tworzenia lub rozwoju kodu gry, jest uprawniony jako twórca do rezultatów tych prac. Przejście praw do takich rezultatów i jego warunki wynikać będą dopiero z zawartej umowy współpracy. Powyższa zasada dotyczy też wszelkich innych działań twórczych związanych z powstaniem gry np. pracy grafików czy story directors.
Co zawrzeć w umowie?
Jedynym sposobem na nabycie praw do utworów tworzonych przez współpracowników w ramach tworzenia gry jest zawarcie w umowie B2B postanowień dotyczących przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych przez współpracownika w ramach świadczenia usług na rzecz dewelopera. Postanowienia dotyczące przeniesienia majątkowych praw autorskich powinny być zawarte w formie pisemnej pod rygorem nieważności, za pomocą podpisu odręcznego lub kwalifikowanego podpisu elektronicznego.
Koniecznym elementem tej części umowy jest także precyzyjne określenie pól eksploatacji, na których prawa do tych utworów są nabywane. W zależności od platformy, na jakiej ma być wydawana gra, można wskazać specyficzne pola eksploatacji związane z np. zwielokrotnianiem gry na platformie PC/Xbox/Playstation lub – w związku z rozwojem cloud gamingu – również w chmurze.
W umowie należy również wskazać moment przejścia majątkowych praw autorskich na studio deweloperskie. Takim momentem może być zapłata wynagrodzenia przez dewelopera lub moment przyjęcia utworu przy pomocy protokołu zdawczo-odbiorczego. Można również uregulować zakres przyjęcia utworu, czy zostanie on przyjęty w całości, czy można przyjąć go również i w części, określonej we wcześniej wspomnianym protokole.
Umowa powinna również określać terytorium, na którym deweloper będzie uprawniony do korzystania z przeniesionych praw. W zależności od zasięgu dystrybucji gier może to być określony obszar, np. państwo, ale można zawrzeć także umowę bez ograniczeń terytorialnych.
Kluczowym z punktu widzenia dewelopera może okazać się także uzyskanie zgody zarówno na wykonywanie, jak i zezwalanie na wykonywanie praw zależnych, w razie gdyby deweloper postanowił dokonywać opracowań wszelkich utworów związanych z grą.
Istotne jest również uregulowanie problematyki autorskich praw osobistych, które zgodnie z ustawą są niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więzią twórcy z utworem i objęte są ochroną nieograniczoną w czasie.
Twórca utworu ma prawo w szczególności do:
- autorstwa utworu;
- oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo.
Oznacza to, że w umowie można uregulować kwestie niewykonywania wobec określonej osoby lub podmiotu danego prawa osobistego lub nawet zezwolenia jej na realizowanie oznaczonego prawa w imieniu twórcy.
Umowa przeniesienia majątkowych praw autorskich jest umową odpłatną, trzeba zatem uregulować kwestie wynagrodzenia. Zgodnie z prawem autorskim, jeżeli strony umowy nie postanowiły inaczej, twórcy przysługuje odrębne wynagrodzenie za korzystanie z utworu na każdym odrębnym polu eksploatacji. W umowie należy więc zastrzec, że wynagrodzenie za świadczenie usług obejmuje całość praw przenoszonych na dewelopera w ramach umowy, włączając w to prawo do wykonywania i zezwalania na wykonywanie zależnych praw.
Wymienione wyżej postanowienia umowne, jeżeli zostaną odpowiednio uregulowane, umożliwią skuteczne i pełne nabycie praw autorskich do utworów stanowiących część gry. Z uwagi na skalę eksploatacji i komercyjny cel wykorzystania gier naruszenie praw autorskich może skutkować wysokimi roszczeniami majątkowymi skierowanymi przeciwko studiu lub wydawcy. Dodatkowo mogą oni narazić się na poważny uszczerbek wizerunkowy, który może w przyszłości skutkować brakiem zaufania wśród graczy, którzy są najważniejszym odbiorcą gry.
Blog kancelarii Eversheds Sutherland, na którym piszemy o otoczeniu prawnym wytwarzania, sprzedaży, promocji i utylizacji produktów konsumenckich. Omawiamy kierunki zmian w prawie konsumenckim i ich wpływ na biznes m.in. w kontekście "Nowego ładu dla konsumentów" KE. Poruszamy kwestie regulacyjne związane z pełnym cyklem życia produktu - od pomysłu przez wprowadzenie do obrotu, działania promocyjne, dystrybucję, handel międzynarodowy, relacje z konsumentami, w tym sprawy związane z rękojmią, gwarancją i odpowiedzialnością za produkt przez prawo konkurencji, utylizację i recykling produktów oraz zgodność działalności biznesowej z regulacjami i najlepszymi praktykami dotyczącymi ochrony środowiska. Odnosimy się również do zagadnień związanych z prawnymi aspektami doboru marki produktu oraz egzekwowaniem jej skutecznej ochrony. Serwis tworzą prawnicy zespołu Commercial oraz zaproszeni goście.
Zapisz się na newsletter. Zostaw nam adres e-mail, a powiadomienie o nowym wpisie dostaniesz na swoją skrzynkę. Do subskrybentów bloga w pierwszej kolejności trafiać będą również przygotowywane przez nas materiały specjalne.
